In een humoristisch relaas vertelt Verhulst over Desiré, een man op pensioen die er niets beter op vindt dan de rol van dementerende oude gek op zich te nemen om zo te kunnen ontsnappen aan de sleur in zijn leven.
Quote
“Daar voelde ik het. Tot mijn verrassing. Ik had in mijn bed gekakt! Zo heel gans spontaan! Halleluja. Mijn metabolisme had de taak overgenomen die voor mijn wil van tijd tot tijd te zwaar kon zijn.” Verhulst, D.
Moet je ook lezen
Verhulst Dimitri – De Helaasheid der Dingen
Synopsis
Désiré is het beu want sinds hij op pensioen is valt er nog maar weinig te beleven. Klussen, naar de bakker, naar de beenhouder, gras afrijden en de volgende dag nog meer van hetzelfde gedoe. Maar dat valt in het niets ten opzichte van het eeuwige gezaag van zijn liefhebbende vrouw Moniek, waar hij na meer dan 40jaar huwelijk grondig op is uitgekeken. Hij wil een uitweg en die vindt hij ook. Hij heeft het briljante idee om zich als dementerende oude gek te gedragen voor zijn omgeving. Hij bouwt het zorgvuldig op met enkele dolle fratsen om van start te gaan, tot het saboteren van de onvermijdelijke dementie test als slotakkoord.
Zo komt hij terecht in een home, waar hij zijn toneeltje blijft opvoeren voor iedereen die wil kijken. De rol van zijn leven die een aangename wending krijgt wanneer hij in het home het gezelschap krijgt van Rosa Rozendaal, zijn oude geliefde. Ook na 40 jaar blijkt dat de vlam nog niet is uitgedoofd.
Bockie’s View
Voor wie iets ontspannends wil lezen en ondertussen eens goed wil lachen is ‘De Laatkomer’ van Verhulst een aanrader. Door de korte hoofdstukken en met slechts 140 pagina’s zal je op het einde van het boek spijt hebben dat het uit is.
Het is geschreven zoals we van Verhulst gewoon zijn. Een vlotte vertelstijl, leuke metaforen en alles ondergedompeld in de ironie die we al kennen van zijn vorige romans.
Het verhaal is onderhoudend en de fratsen van het hoofdpersonage zullen je doen lachen.
Verhulst heeft het klaar gekregen om een leuke, luchtige roman te schrijven over een tragisch thema als dementie.
Opgepast! Onderschat het boek noch Verhulst niet. Achter de grappige façade schuilt heel wat diepgang. Het hoofdpersonage is een oude man, vol spijt over het levenspad dat hij heeft gekozen. De op het eerste zicht grappige oplossing die hij heeft gevonden is een wanhopige poging om met enig plezier te kunnen genieten van zijn pensioen. Wanneer iemand in zijn eigen bed moet kakken voor een beetje levensvreugde kan je dat ook als dieptreurig beschouwen.
52boeken.be 