Dostojewski Fjodor – Misdaad en Straf

Een roman waar je wordt meegesleurd in de storm die woedt in het hoofd van Raskolnikov die, na het plegen van een moord, zijn daden voor zichzelf tracht te verantwoorden en alles verborgen probeert te houden voor zijn omgeving.

Quote
De drang van de misdadiger om zijn misdaad op te biechten is groter dan zijn angst voor de straf. – Dostojewski, F.

Moet je ook lezen
Camus Albert – L’étranger

Synopsis
Raskolnikov, een student in Sint-Petersburg, besluit om een moord te plegen op een oude vrouw. Hij neemt het rationele besluit dat hij het geld, dat ze als woekeraar heeft verdiend, beter zal besteden. Hij vindt zich een beter mens als haar en heeft het recht haar te doden. Na zijn misdaad, die helemaal misloopt, begint Raskolnikov te beseffen wat hij heeft gedaan en probeert zijn daden te verantwoorden. Wat volgt is een zenuwslopende periode. Hij probeert zijn misdaad verborgen te houden voor iedereen met wie hij in contact komt. Zijn familie, vrienden, zijn geliefde Sonja, maar voornamelijk voor de commissaris. Deze geeft Raskolnikov het gevoel dat hij hem op de hielen zit en elk moment kan ontmaskeren.

Bockie’s View
Misdaad en straf werd al in 1866 geschreven en heeft een enorme reputatie opgebouwd. Wat (volgens mij) zeker gezegd moet worden is dat Misdaad en Straf een beklijvend boek is, geschreven vanuit een standpunt waarin je als lezer weet wat er is gebeurd, maar de gevolgen nog niet kent. Het hele verhaal is vanuit Raskolnikov’s perceptie geschreven en je identificeert je erg makkelijk met hem. Er is een constante spanningsboog. Word je betrapt of niet? Daarnaast is er ook nog de innerlijk strijd. Schuld of onschuld? Bekennen of voor altijd zwijgen? Het boek is traag en gedetailleerd maar ondanks de bijna 800 pagina’s verveelt het geen seconde.

Aan de basis van het boek ligt, vergelijkbaar met L’étranger van Camus, een filosofische kwestie, maar het is net in deze filosofische stroming dat de romans verschillen. Raskolnikov pleegt de moord vanuit een overtuiging dat dit, als beter mens, geoorloofd is. De moord in L’étranger is niet met voorbedachte rade en het personage kent geen schuldgevoel omdat hij het leven toch nutteloos vindt.